Το επικίνδυνο βακτήριο της λεγιονέλλας αναπτύσσεται κυρίως σε κλειστά κυκλώματα ψύξης και κλιματισμού και μπορεί εύκολα να πολλαπλασιαστεί και να αποικήσει συστήματα κρύου και ζεστού νερού, καθώς και οποιεσδήποτε άλλες εγκαταστάσεις χρησιμοποιούν ή αποθηκεύουν νερό. Αντιμετωπίζεται με φίλτρα υπερδιήθησης (ultrafiltration) που εγκαθίστανται στο ντους του λουτρού ή με χημικά μέσα εντός των κλειστών κυκλωμάτων στα οποία εμφανίζεται και αναπτύσσεται. Χρησιμοποιούνται επίσης και μονάδες απολύμανσης με διοξείδιο του χλωρίου.

Τα ειδικά φίλτρα ανταλλακτικού φυσιγγίου (B-Safe) για το ντους του λουτρού που έχει κατασκευάσει η BWT, διαθέτουν μεμβράνη υπερδιήθησης, η οποία δεν επιτρέπει στο βακτηρίδιο να περάσει. Τα φίλτρα B-Safe είναι αποτελεσματικά σε ποσοστό άνω του 99%.

Πολύ σημαντικό ρόλο παίζουν τα προληπτικά μέτρα που εμποδίζουν την ανάπτυξη της λεγιονέλλας. Η εγκατάσταση φίλτρου αιωρημάτων και αποσκληρυντή στην κεντρική παροχή νερού, αποτρέπει το σχηματισμό ιζημάτων από αιωρήματα και των επικαθήσεων αλάτων, από τα οποία τρέφεται και πολλαπλασιάζεται η λεγιονέλλα.

Η ατμόσφαιρα, το έδαφος, το υπέδαφος, η χημική επεξεργασία, το δημόσιο δίκτυο ύδρευσης, οι σωληνώσεις του σπιτιού μας και φυσικά οι ανθρώπινες δραστηριότητες προσθέτουν εκατοντάδες ρυπαντές στο νερό. Ουσίες ρύπανσης είναι διάφοροι παθογόνοι μικροργανισμοί, τα απόβλητα των εργοστασίων, τα ραδιενεργά υλικά, τα απορρίμματα, τα γεωργικά λιπάσματα, φυτοφάρμακα κ.α., καθώς στον υδροφόρο ορίζοντα κάθε περιοχής καταλήγουν μοιραία διάφορες επιβλαβείς ουσίες. Αν σε αυτά προσθέσουμε τις καρκινογόνες ίνες αμιάντου, οι οποίες προέρχονται από τους παλαιωμένους σωλήνες των συστημάτων ύδρευσης, και το χλώριο, που προστίθεται μεν στο νερό για λόγους απολύμανσης, αλλά υπό προϋποθέσεις μπορεί να σχηματίσει τοξικές οργανοχλωριωμένες ενώσεις, η εικόνα που προκύπτει κάθε άλλο παρά ευχάριστη είναι. Όλες αυτές οι προσμίξεις που καταλήγουν στο ποτήρι μας ευθύνονται για την εμφάνιση σοβαρών ασθενειών. Επομένως, στο νερό μπορούν τελικά να καταλήξουν διαλυμένα φυτοφάρμακα, σκουριά, διαλυμένα τοξικά απόβλητα και ζιζανιοκτόνα, μικρόβια, καρκινογόνες ίνες αμιάντου, χλώριο, άμμος, χώμα, λάσπη, μικροοργανισμοί, βακτηρίδια κ.α.

Στο νερό συναντάμε:

• Σωματίδια (άμμο, λάσπη κ.ά.)
• Ανόργανα συστατικά (κατιόντα, ανιόντα, άλατα, στοιχεία)
• Οργανικά συστατικά (οργανικές ενώσεις, χημικές ενώσεις)
• Μικροοργανισμούς (βακτηρίδια, ιούς κ.ά.)

Τα φυσικά νερά μπορεί να περιέχουν αιωρούμενα και διαλυμένα ανόργανα και οργανικά στερεά καθώς και μικροοργανισμούς. Τα συστατικά αυτά μπορεί να προέρχονται είτε από φυσικές πηγές είτε από την είσοδο αστικών και βιομηχανικών αποβλήτων.

Η χημική σύσταση των φυσικών νερών οφείλεται στις αντιδράσεις του νερού με τα πετρώματα της γης, με τα οποία έρχεται σε επαφή, στην αποσάθρωση των πετρωμάτων και την έκπλυση εδαφών και ιζημάτων, τροποποιείται με τη βοήθεια βιολογικών μεταβολισμών και επηρεάζεται από τον υδρολογικό κύκλο.

Το νερό προέρχεται από δύο κύριες πηγές: από την επιφάνεια (λίμνες, ποτάμια), και από το υπέδαφος (γεωτρήσεις, φυσικές πηγές). Κατά το πέρασμά του από τη γη (έδαφος και υπέδαφος) έρχεται σε επαφή με βιομηχανικά ή αστικά λύματα, τα οποία συνιστούν μία από τις μεγαλύτερες απειλές για το νερό και μπορεί να συλλέξει κάθε είδους ρυπαντές, από απλά σωματίδια (άμμο, λάσπη), μέχρι και χημικές ουσίες όπως υδράργυρο, μόλυβδο, αμίαντο, ραδόνιο, φυτοφάρμακα και λιπάσματα. Και φυσικά από το νερό δεν θα μπορούσαν να απουσιάζουν τα βακτήρια, τα πρωτόζωα και οι ιοί. Στην προσπάθεια περιορισμού των μικροβίων του νερού, το νερό επεξεργάζεται με χλώριο, το οποίο, ναι μεν εξοντώνει τους μικροοργανισμούς (ιοί και βακτήρια), αν και όχι όλους, δημιουργεί όμως και ανεπιθύμητα παραπροϊόντα, όπως οι τριαλογονάνθρακες (π.χ. χλωροφόρμιο). Πολλά από αυτά έχουν χαρακτηρισθεί ως πιθανοί καρκινογόνοι παράγοντες. Τέλος, για να φτάσει το νερό στη βρύση περνάει από το δίκτυο ύδρευσης. Αν οι σωληνώσεις είναι παλιές, ο μόλυβδος από τους συνδέσμους, η σκουριά και τα υλικά διάβρωσης ρυπαίνουν το νερό αμέσως πριν τρέξει στη βρύση. Γι’ αυτό γενικά ο κόσμος όταν επιστρέφει από τις διακοπές, συνήθως αφήνει να τρέξει αρκετή ποσότητα νερού από τη βρύση ή το ντους πριν κάνει χρήση.

Η κατανάλωση σκληρού νερού δεν είναι επικίνδυνη για την υγεία βραχυπρόθεσμα. Μπορεί όμως να δημιουργήσει πολλά προβλήματα κατά την χρήση του, όπως:

• Επικαθήσεις σε σωληνώσεις και οικιακές ή επαγγελματικές συσκευές.

• Δεν έχει καλή γεύση.

• Εμποδίζει το καλό βράσιμο των τροφίμων.

• Δεν βοηθά στο καλό πλύσιμο ρούχων, πιάτων, ποτηριών.

• Δεν κάνει αφρό με το σαπούνι

• Σε βιομηχανίες (π.χ. βαφεία, φαρμακευτικά προϊόντα) είναι επιζήμιο στην κατεργασία του τελικού προϊόντος.

• Μπορεί να προκαλέσει ξηροδερμία.

• Οι επικαθήσεις μειώνουν κατά πολύ την απόδοση του δικτύου θέρμανσης.

Το χρώμα εάν υπάρχει, είναι ανεπιθύμητο για το πόσιμο νερό και υπάρχει περίπτωση να οφείλεται στην παρουσία χρωστικών ουσιών εν διαλύσει, είτε φυτικών από ρίζες φυτών, φύλλα δέντρων, είτε οργανικών ή ανόργανων (άλατα, σίδηρος από διάβρωση των σωλήνων). Η παρουσία χρώματος στο νερό δεν σημαίνει ότι αυτό είναι πάντοτε επικίνδυνο. Πρέπει να εξεταστεί χημικά για να αναζητηθεί η προέλευση του χρώματος. Δεν προτείνεται επιτρεπτό όριο για το χρώμα στο πόσιμο νερό.

Η θολότητα του νερού οφείλεται σε κολλοειδείς ανόργανες ή οργανικές ύλες που αιωρούνται. Νερό που είναι θολό πρέπει να ελεγχθεί για ρύπανση. Επίσης, τα αιωρούμενα στερεά καθιζάνουν και δημιουργούν προβλήματα στις σωληνώσεις και στις δεξαμενές. Κατανάλωση θολού νερού μπορεί να είναι επικίνδυνη για την υγεία. Η απολύμανση του πόσιμου νερού δεν είναι αποτελεσματική αν υπάρχει θολότητα, γιατί πολλοί παθογόνοι οργανισμοί εγκλωβίζονται στα σωματίδια που αιωρούνται και προστατεύονται από το απολυμαντικό. Επίσης τα σωματίδια μπορεί να απορροφήσουν επιβλαβείς οργανικές ή ανόργανες ουσίες. Το πόσιμο νερό πρέπει να είναι διαυγές όταν φτάσει στον καταναλωτή.

Το νερό θεωρείται σκληρό όταν είναι αυξημένες οι συγκεντρώσεις ιόντων ασβεστίου και μαγνησίου. Τα ιόντα ασβεστίου και μαγνησίου είναι ηλεκτρικά φορτισμένα και όταν το νερό ρέει σε αγωγούς και συσκευές που υπάρχει παρουσία άλλων φορτισμένων υλικών, τα ιόντα θα κολλήσουν στην επιφάνειά τους δημιουργώντας επικαθήσεις αλάτων. Με την παρουσία τους στο νερό, άλλα φορτισμένα σωματίδια όπως το σαπούνι, θα να διαλυθούν με μεγαλύτερη δυσκολία σε σύγκριση με ένα πιο μαλακό νερό. Η σκληρότητα του νερού μετριέται σε γερμανικούς βαθμούς, γαλλικούς βαθμούς και σε mg/l (ppm) CaCo₃. Στον παρακάτω πίνακα αναγράφονται οι τιμές σκληρότητας για κάθε μονάδα μέτρησης.

Η σκληρότητα του νερού εκφράζει το σύνολο των διαλυμένων αλάτων Ca και Mg και εξαρτάται από τα πετρώματα που έχει περάσει το νερό. Διακρίνεται σε ανθρακική που οφείλεται στα όξινα ανθρακικά άλατα και στην μη ανθρακική που οφείλεται στα υπόλοιπα άλατα (χλωριούχα, θειικά, νιτρικά, ανθρακικά). Μεγάλες τιμές σκληρότητας δεν αποτελούν κίνδυνο για την υγεία. Όμως το σκληρό νερό δεν έχει καλή γεύση και δημιουργεί βλαβερές επικαθίσεις αλάτων στις σωληνώσεις και τις συσκευές. Ειδικά στα πλυντήρια ρούχων και πιάτων, λόγω της σκληρότητας, εκτός όλων των άλλων προβλημάτων που αυτή δημιουργεί, απαιτούνται διπλάσιες ποσότητες απορρυπαντικών και μαλακτικών και επίσης απαιτείται η χρήση χημικών αποσκληρυντικών.

Η σκληρότητα γενικά καταστρέφει:

• Σωληνώσεις
• Θερμαντικά σώματα
• Θερμοσίφωνες
• Boiler
• Αντιστάσεις πλυντηρίων
• Μηχανές καφέ
• Είδη υγιεινής

Νερό με σκληρότητα ως και 500 mg/l CaCO₃ μπορεί να χρησιμοποιηθεί για πόσιμο, αλλά οι πιο καλές τιμές είναι έως 100.

Για την αντιμετώπιση της σκληρότητας χρησιμοποιούνται οι αποσκληρυντές που λειτουργούν με τεχνολογία κλασικής αποσκλήρυνσης ή τα συστήματα εναλλακτικής προστασίας από άλατα της BWT, τα οποία προσφέρουν μαλακό νερό, ενώ παράλληλα διατηρούν στο νερό τα πολύτιμα ιχνοστοιχεία του.

Το σκληρό νερό αφήνει στίγματα στις επιφάνειες λόγω των αλάτων που περιέχει. Με τις σύγχρονες τεχνολογίες προστασίας από άλατα και φίλτρανσης, το νερό γίνεται μαλακό και ποιοτικό. Είναι απαλλαγμένο από άλατα και βακτήρια και επομένως οι επιφάνειες και τα εξαρτήματα είναι προστατευμένα από βλαβερές και αντιαισθητικές επικαθίσεις. Επιπλέον, μειώνεται η χρήση σε απορρυπαντικά και προϊόντα απολύμανσης και αυξάνεται η διάρκεια ζωής των υδραυλικών σας εγκαταστάσεων. Έτσι, εξοικονομείτε χρήματα, μειώνετε τις δαπάνες συντήρησης και προστατεύετε το περιβάλλον.

Με καθαρό, φιλτραρισμένο νερό, θα έχετε καλύτερη γεύση και άρωμα σε κάθε φαγητό, ποτό ή ρόφημα που παρασκευάζετε. Η κατάλληλη επεξεργασία του νερού με τεχνολογίες υπερφίλτρανσης, ενεργού άνθρακα και αποσκλήρυνσης, απαλλάσσει το νερό από το χλώριο και τις ανεπιθύμητες ουσίες που αλλοιώνουν το άρωμα και τη γεύση του φαγητού ή του ροφήματος. Παράλληλα, τα πολύτιμα ιχνοστοιχεία του νερού διατηρούνται σε αυτό. Με καθαρό, ποιοτικό νερό θα απολαμβάνετε περισσότερο το φαγητό ή το ρόφημά σας και θα χρησιμοποιείτε στο ποτό σας κρυστάλλινα παγάκια, χωρίς δυσάρεστες οσμές.